Hola todos!

Nu ik moet recupereren van de operatie en Heleen aan het slapen is van haar werknacht, heb ik eens wat tijd om te vertellen over het befaamde Hospital Nacional de Huehuetenango.

Tijdens onze stagenachten is er telkens 1 verpleegkundige verantwoordelijk voor de patiënten en zo'n 2 dokters. De dokters die er werken zijn vaak nog heel jong en zijn allemaal algemene dokters, geen gynaecologen of pediaters dus. Je kan ze dus op elke mogelijke afdeling tegenkomen! Dat ze geen specialisten zijn in het vak was ons al snel duidelijk. Door gebrek aan geduld of techniek zijn er al enkele medische fouten gebeurd die konden vermeden worden! Zo trok er een van de dokters te hard aan de navelstreng en scheurde die van de placenta nog voor die geboren was, of als het hoofdje geboren wordt met de navelstreng errond, sleuren ze het hele lijfje er toch gewoon uit. Onder het motto: de schade herstellen we wel achteraf, hechten zijn ze dan dus wel weer goed in! Gelukkig kennen Heleen en ik onze technieken wel goed en ze kijken soms wel vreemd op als we bevallingen doen. Vooral als er bij ons geen scheurtje te bespeuren is... Jammergenoeg is dat ook niet altijd het geval en moeten we af en toe ook hechten. We raken er ondertussen wel geoefend in! Bij een eerste kind zetten ze hier ook standaard een knip, nog voor het hoofdje te zien is!

We mogen natuurlijk niet veralgemenen, we hebben al enkele hele goeie dokters aan het werk gezien ook, die met geduld en respect voor hun patiënten werken. Het is dan ook van hen dat we het meeste bijleren! (en gelukkig ging ook zo'n goede chirurg op zoek naar mijn appendix)

Het is wel niet altijd even gemakkelijk om in deze omstandigheden te werken. We zijn ondertussen zo gewoon aan onze kraaknette, hoogtechnologische ziekenhuizen in België dat we vaak eens moeten slikken. Zo regent het bv bijna overal binnen in het ziekenhuis, valt er af en toe een stukje plafond naar beneden, geen echografietoestel, ze hebben geen aspiratie- of beademingsmachine dus alles gebeurt handmatig, ... Zo leren we natuurlijk wel werken met de middelen die we hebben, back to basics! De technologie bevestigt onze eigen bevindingen hier niet en we moeten dus zeker zijn van ons stuk en extra observeren. (Bv ligt dit kindje echt in hoofdligging, ligt de placenta niet voor de baarmoederhals, ...) Klinische tekens zijn nu belangrijker dan ooit. Sommige vrouwen hebben wel echografieën gehad tijdens hun zwangerschap, in een priveziekenhuis dan, maar we hebben dit nog maar bij een stuk of drie vrouwen gezien in hun dossier. En bij een van hen, een 16-jarig meisje, werd het kindje geboren met een gespleten lip en verhemelte, een anus die niet doorgankelijk was en een klompvoetje. In het dossier van de echo's stond er dat er geen afwijkingen te zien waren...dus we moeten steeds op onze hoede zijn. Ondanks dat het er vuil en donker is, proberen ze het vaak toch op te vrolijken, voor elke feestdag of gelegenheid wordt het hele ziekenhuis versierd met slingers en balonnen. Dat fleurt het toch een beetje op! Overdag loopt het trouwens vol met studenten op labor y partos en liggen er amper patiënten, terwijl wij 's nachts de enige zijn en het dan altijd heel druk is! Daar zijn we wel niet rouwig om....des te meer oefening voor ons! Heleen heeft deze nacht zelfs nog een stuitbevalling kunnen meevolgen!

Het weer was hier tijdens onze eerste week nogal Belgisch, maar nu is het ondertussen opgeklaard en kunnen we op vrije momenten genieten van het bruisende stadsleven en het zonnetje! Maar nu nog eerst eventjes rusten in mijn geval....

Tot later!!!